Ekonomia klasiko edo ekonomiaren eskola klasikoa XVIII. mendean Adam Smith abiarazi eta XIX. mendean beste ekonomialari batzuek, haien artean David Ricardo, Jean-Baptiste Say, Malthus, John Stuart Mill eta James Stuart Mill, jarraitu zuten eskola ekonomikoa da. Eskola klasikoak epe luzera merkatuaren dinamika orekazkoa dela baieztatzen du, esku ikusezinaren ideia aldeztuz, Sayren legean ("eskaintzak bere eskaera sortzen du") eta laissez faire printzipioan oinarriturik. Horrela, orokorrean liberalismo ekonomikoaren aldeko korrontea dela esan daiteke, merkantilismoaren eta beste politika interbertzionisten aurkakoa. Ekonomia klasikoaren arabera, dirua bitarteko besterik ez da, ekonomia estaltzen "errezela", eta dinamika ekonomikoan eraginik ez duena.
Loturiko artikuluak
Interbentzionismo ekonomikoaAgian interbentzionismo politikoari buruz bilatzen ari zinen, baina hau interbentzionismo ekonomikoari buruzko artikulua da. Interbentzionismoa, zehatzago interbentzionismo ekonomikoa, eremu ekonomikoan estatuaren eskuhartze aktiboa eta eskuhartze hori sustatzen duen…
Esku ikusezinaEsku ikusiezina XVIII. mendean Adam Smith eskoziar filosofo eta ekonomialariak asmatu eta geroztik maiz erabilitako metafora da, merkatu askeari buruzkoa, teorian merkatu aske bateko eragile (ekoizle eta kontsumitzaile)…
Sayren legeaSay-ren legea, merkatuen legea ere deitua, 1803an Jean-Baptiste Say frantses ekonomilari klasikoak plazaraturiko teoria da, ekonomia klasikoaren oinarrizko axioma edo baldintzatzat hartzen dena. Say-ren legearen arabera, eskaintzak neurri…